Optymalizacja leczenia cukrzycy typu 2 – analiza przypadku

63-letnia pacjentka, od 3 lat leczona z powodu cukrzycy typu 2, pozostająca pod opieką poradni podstawowej opieki zdrowotnej została skierowana do oddziału diabetologicznego z powodu labilnych wartości glikemii – od 65 do maksymalnie 220 mg/dl. Hipoglikemie zdarzają się ok. 2-3 razy w tygodniu – najczęściej po zwiększonym wysiłku fizycznym oraz okresowo w godzinach porannych. W trakcie epizodów hipoglikemii pacjentka odczuwa klasyczne objawy takie jak niepokój, kołatanie serca oraz drżenie rąk, które ustępują po spożyciu węglowodanów. W wywiadzie nadciśnienie tętnicze, dyslipidemia oraz niedoczynność tarczycy w przebiegu autoimmunologicznego zapalenia tarczycy typu Hashimoto. Pacjentka podaje umiarkowanie siedzący tryb życia – praca biurowa, w ciągu ostatnich 10 lat pacjentka podaje, że przytyła ok. 10 kilogramów, w tym ok. 5 kg od momentu rozpoznania cukrzycy – aktualnie przy wzroście 169 cm waży 89 kg co daje wskaźnik BMI 31,1 kg/m². Oboje rodzice chorowali na cukrzycę, oboje zmarli w wieku podeszłym z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego.